Το Πουρναρογέφυρο

Ένας από τους πιο ευλογημένος τόπους της πατρίδας μας, είναι ο νόμος Ηλείας κι αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία των χιλιάδων χρόνων, στο περασμα των αιώνων.

      Η λαμπερή Αρχαία Ολυμπία, αποτελεί ευλογία - και συνάμα στολίδι για την περιοχή. Η Αρχαία Ήλιδα επίσης το ίδιο, ο κάμπος, το  Αυγειο,  ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, και τόσα άλλα που για να τα ανέφερω, θα χρειαστεί να γράφω για μέρες αποτελούν, την απόλυτη ευλογία για τον τόπο ετούτο!!!! 

 Αυτή η ευλογία, βρίσετε ακόμα περίσσια και στις ορεινές περιοχές του. Ο τόπος εκεί, κρύβει στο εσωτερικό του αρκετούς θυσαυρούς, μικρά μυστικά, που μόνο όσοι έχουν την τύχη να τα δουν πιστεύουν ότι υπάρχουν!!!!!

 Σήμερα το ταξίδι, θα μας πάει σε ένα ορεινό χωριό της Ηλείας, τον ιστορικό οικισμό της Αχλαδινής. Ο οποίος είναι χτισμένος σε υψόμετρο 

670 μέτρων, δίπλα στο μικρό λόφο "Πουσι", όπου τον Ιούνιο του 1821 έγινε η πιο σημαντική μάχη της Επανάστασης κατά των Τούρκων που βρίσκονταν στο Λάλα, και την γύρω περιοχή. 

 Η {Νταρτιζα η Δαρτιζα} όπως ήταν, πριν αρκετά χρόνια το όνομά του οικισμού απέχει μια ανάσα από την ένδοξη, Αρχαία Ολυμπία και μόλις λίγες δεκάδες μέτρα, από το δρυοδάσος της Φολόης. 

 (Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με την κτηνοτροφία κυρίως, και με την γεώργια, καθώς ο ορεινός οικισμός δεν ενδείκνυνται για κάτι άλλο, λόγο του ανάγλυφου του εδάφους του, και του υψομέτρου). 

 Όμως δεν θα μείνουμε στο χωριό αυτό, το ταξίδι μας θα συνεχιστεί ανατολικά και αρκετά μέτρα προς τα κάτω, στον μυθικό ποταμό Ερύμανθο, και συγκεκριμένα σε ένα γεφύρι που αποτελεί αρχιτεκτονικο κόσμημα για την όμορη περιοχή, κι όχι μόνο!!

 Ο ποταμός Ερύμανθος, είναι το φυσικό σύνορο που "χωρίζει" τους νομούς Ηλείας από την μία πλευρά, κι Αρκαδίας από την άλλη, με τα νερά του να κυλάν ασταμάτητα εκατοντάδες χρόνια τώρα! 

 Κυριολεκτικά, στα "σπλάχνα" του ποταμού Ερύμανθου και καλά κρυμμένο από τα αμέτρητα πουρνάρια που το περικυκλώνουν, βρίσκετε ένα παλιό πετρόχτιστο γεφύρι που αποτελεί/κόσμημα αρχιτεκτονικής, για την περιοχή. 

  Η ιστορία του, αρχίζει πολλές δεκάδες χρόνια πριν τη σημερινή εποχή.

 Μαρτυρίες από ηλικιωμένους κατοίκους της περιοχής λένε, πως ήταν κατασκευασμένο από Οθωμανικά χέρια, για να περνάν τα ασκέρια από την Αρκαδία προς τα μέρη της Ηλείας, λημένοντας τις περιοχές.

   Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι, το γεφύρι κτίστηκε από Ελληνικά χέρια το έτος 1750, ενώ άλλες ακόμα πληροφορίες υποστηρίζουν ότι στην αρχή ήταν ξύλινο, απ' το ξύλο του πουρναριού, που ευδοκιμεί στην περιοχή (από εκεί προήλθε και το όνομά του).

Πουρναρογέφυρο η Πουρνογιόφυρο 

 

 Το Πουρναρογέφυρο είναι τρίτοξο, όμως το ένα τόξο του βρέχετε από τα νερά του Ερυμάνθου, οι άλλες δύο καμάρες είναι περισσότερο "βοηθητικές" για να φεύγουν πιο γρήγορα τα νερά, στις 

μεγάλες κατεβασιές του ποταμιού , όταν αγριεμένο μουγκρίζει από τις μεγάλες ποσότητες νερού. 

  Μέχρι τις νωπές δεκαετίες του παρελθόντος, όλες οι μετακινήσεις των κατοίκων  των ορεινών οικισμών γίνονταν από τα διάφορα μονοπάτια, γεφύρια και με τα ζώα. 

  Οι δρόμοι, και οι συγκοινωνίες όπως τους ξέρουμε σήμερα ήταν ανύπαρκτοι. 

    Ακόμα και οι μαθητές από τα ορεινά χωριά της Αρκαδίας πεζοπορούσαν, σε καθημερινή βάση στο Πουρνογιόφυρο, μέχρι να φτάσουν στο μεγάλο σχολαρχείο που βρισκόταν στο ορεινό κεφαλοχώρι στο Δούκα, την εποχή εκείνη κι ήτανντο μοναδικό, σε ολόκληρη την γύρω περιοχή!! 

 Ακόμα στα απομνημονεύματα του Γέρου του Μοριά, αναφέρεται πως ο ίδιος μαζι με συμπολεμιστες του είχαν περάσει αρκετές φορές, το Πουρναρογέφυρο του Ερυμάνθου. 

     

  Φίλε αναγνώστη, αξίζει να επισκεφθείς έστω μια φορά στην ζωή σου, και να θαυμάσεις αυτό το γεφύρι κόσμημα, που βρίσκετε λίγες εκατοντάδες μόνο μέτρα μακριά, από τον οικισμό της Αχλαδινής στο Νομό Ηλείας! 

   Μην μένεις μόνο στα πιο φανταχτερά μέρη η στα πιο "διάσημα" , υπάρχουν παντού κρυμμένοι θυσαυροι που σε περιμένουν, να τους ανακαλύψεις. Και να έχεις πάντα στο μυαλό σου πως η θέα, βρίσκετε στα "υπόγεια" όπως λέει κι ένα τραγουδάκι, εάν θυμάμαι καλά!