Νομός Ηλείας: Το χωριό του μαγευτικού ηλιοβασιλέματος

Είναι εντελώς αδιανόητο να μένεις σε χωριό και να μην έχεις ανέβει έστω και μια φορά στην ζωή σου, στο πιο ψηλό σημείο του, να θαυμάσεις το ηλιοβασίλεμα! 

 

 Όσοι ζούν στην επαρχία κι ειδικά στα χωριά κοντά στην φύση έχουν την δυνατότητα να βλέπουν και να θαυμάζουν το ηλιοβασίλεμα, σχεδων κάθε σούρουπο.

 Η απόφαση πάρθηκε στα γρήγορα τα πράγματα φορτώθηκαν στο αυτοκίνητο ένας γρήγορος, τελευταίος έλεγχος μήπως έχει ξεχαστεί κάτι και φύγαμε. 

  

Ο προορισμός μας για σήμερα είναι ένα ορεινό χωριό του Νομού Ηλείας, η Αγία Αννα. 

Οι πληροφορίες λένε πως εκεί θα γνωρίσουμε έναν αρκετά όμορφο οικισμό.  Έναν οικισμό ο οποίος έχει πολύ φιλόξενους κατοίκους. Ενώ παράλληλα από εκεί θα δούμε και το πιο μαγευτικό ηλιοβασίλεμα που υπάρχει, απ' το υψηλότερο μέρος του χωριού αυτού. 

 

  Η Αγία Άννα είναι χτισμένη κάτω ακριβώς από τον λόφο του Άη Λια, σε υψόμετρο 460 μέτρων περίπου. Η απόστασή της από την πρωτεύουσα του νομού Ηλείας τον Πύργο, είναι περίπου στα 35 χιλιομέτρα. 

  

Άποψη του οικισμού το φθινόπωρο

Το ξωκκλήσι του Άη Λιά

Από την πρώτη στιγμή που φτάνεις στον οικισμο καθώς αντικρίζεις τα όμορφα μικρά σπιτάκια  με τις πορφυρές κεραμοσκεπές, τις περιποιημένες, γεμάτες λογής λουλούδια αυλές και την πλακόστρωτη μικρή πλατεία, με τα γραφικά μαγαζάκια της γύρω γύρω, μαγεύεσε. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποια μικρή γειτονιά του Παρισιού. Εξάλλου υπήρχε και υπάρχει ακόμα αυτή η φράση στο λεξιλόγιο των κατοίκων, οι οποίοι  παρομοίαζαν την Αγία Άννα με "Μικρό" Παρίσι!! 

Στις πρόσφατες δεκαετίες του παρελθόντος στην μικρή πλατεία του χωριού, καθώς και στο καφενείο του Γεώργιου Παπαδόπουλου στης 20 Ιούλιου κάθε χρόνο γίνονταν μεγάλο γλέντι στο χωριό. Οι Αγιαναναίοι έχουν το πανηγύρι τους. Την ημέρα αυτή είναι η εορτή του Πολιούχου του χωριού Προφήτη Ηλία. Του Άη Λιος όπως λένε οι ντόπιοι. 

 Στη δυτική πλευρά του οικισμού, βρίσκετε ο  μεγαλοπρεπής ναός του Προφήτη Ηλία. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν δεκάδες τοιχογραφίες καθώς και το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο, που σου προκαλεί θαυμασμό και δέος καθώς το αντικρύζεις για πρώτη φορά! Το ύψος του ναού είναι γύρω στα 15 μέτρα. Ενώ το πανύψηλο καμπαναριό με την τεράστια καμπάνα στο εσωτερικό του φτάνει και ξεπερνά το ύψος των 20 μέτρων! 

Η εκκλησία του χωριού

  Λίγα μόλις μέτρα πάνω από το χωριό στα ανατολικά βρίσκεται ενας τεράστιος βράχος, ύψους περίπου 20 μέτρων που στέκεται εκεί σαν φύλακας του χωριού χιλιάδες χρόνια τώρα. Το ψηλολιθάρι όπως αποκαλείτε, αποτελεί το σήμα κατατεθέν του οικισμού καθώς φένεται από αρκετές δεκάδες μέτρα μακριά. Η πανοραμική θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα από τον πέτρινο γίγαντα, θα σας αφήσει άφωνους. 

 Γενιές και γενιές παιδιών έχουν σκαρφαλώσει κι έχουν παίξει αμέτρητα παιχνίδια στην πλάτη του ψηλολιθαριού. 

   Η κυρία ασχολία των κατοίκων της Αγίας Άννας είναι η κτηνοτροφία και η γεωργια. Στα πέριξ του οικισμού υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες ελαιόδεντρα που προσφέρουν στους "Αγιαναναίους" , τα προς το ζην! 

Ο πετρινος γίγαντας

 Η ταπεινή Αγία Αννα δεν έχει πολλά αξιοθέατα να δείτε, ούτε Πύργο του Άιφελ έχει, ούτε μουσείο του Λούβρου έχει, ούτε ο Σηκουάνας υπάρχει. 

  Εχει όμως ανθρώπους με ζεστή καρδιά έτοιμους να σε φιλέψουν το κάτι τις τους και να σου προσφέρουν ένα ποτήρι κρασί εάν βρεθείς στα όμορφα μέρη τους. Τα τοπικά γλυκά, και το παστό, από ντόπιο χοιρινό κρέας πιστεύω δεν θα αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο. 

  Αλλά μιας και είπαμε για αξιοθέατα να σου πω πως πολύ κοντά στο χωριό βρίσκονται οι "δίδυμοι" καταρράκτες ύψους 20 μέτρων στην θεση Νερούλια, οι οποίοι έχουν νερό ολο το έτος κι η πρόσβαση σε αυτούς είναι εύκολη καθώς υπάρχει αγροτικός δρόμος σε πάρα πολύ καλή κατάσταση.

   Επίσης αρκετά κοντά είναι και το φαράγγι του Πηνειακού Λάδωνα με το παλιό γεφύρι, και το πετρόχτιστο στήριγμά του το οποίο σώζετε ακόμα σε άριστη κατάσταση. Η κατασκευή του οποίου χρονολογείται αρκετές δεκάδες χρόνια πρίν την έναρξη της Ελληνικής Επανασταστάσεως του 1821 καθώς και την τεράστια σπηλιά που βρίσκετε στα σπλάχνα του φαραγγιού. Μία εξόρμηση σε αυτά τα δύο μέρη πρέπει να γίνει οπωσδήποτε! 

     Λίγο μακρύτερα στο διπλανό κεφαλοχώρι το Γούμερο βρίσκεται και η ξακουστη μόνη Ασκητή (Τίμιας Ζώνης Θεοτόκου) που είναι χτισμένη εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων μέσα στο άνοιγμα δύο τεράστιων βράχων. Η επίσκεψη εκεί επιβάλλεται σίγουρα. 

Άποψη του φαραγγιού του Πηνειακου Λαδωνα. 

Το πέτρινο στήριγμα του γεφυριού όπως ειν σήμερα. 

Το πότε χτίστηκε το χωριό στην σημερινή θέση δεν είναι εξακρίβωμενο ακριβώς καθώς η ιστορία του χάνεται στα βάθη του χρόνου. Πληροφορίες λένε ότι τα πρώτα σπίτια του οικισμού στην θέση που υπάρχει σήμερα, άρχισαν να ανεγείρονται περίπου γύρω στις αρχές του 18 αιώνα. 

Όμως οι πιο ηλικιωμένοι κάτοικοι του χωριού αναφέρουν ότι υπήρχε σε άλλη θέση ο παλαιός οικισμός ο οποίος βρισκόταν στην σημερινή τοποθεσία Παλαιοχώρι. 

Μερικές δεκάδες μόνο μέτρα μακριά από το σημερινό κέντρο του χωριού.

 Οι μαρτυρίες αυτές τείνουν να τεκμηριώνονται ακόμα πιο πολύ εάν σκεφτούμε ότι στην θέση αυτή είχαν βρεθεί υπολείμματα του παλαιού οικισμού, επίσης λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει η τοποθεσία Άη Γιάννης που υποδεικνύει ότι εκεί υπήρχε κάποιος παλαιός ναός.. 

  

  Αξίζει να σου πω πάντως πως στο λόφο του Άη Λια όπου βρίσκετε και το ομώνυμο εξωκλήσι με το ταπεινό καμπαναριό,  μπορείς να απολαύσεις μια ανεπανάληπτη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Μπρος στα μάτια σου ξεδιπλώνει όλη η περιοχή και μπορείς να δεις εάν η ατμόσφαιρα φυσικά το επιτρέπει την θάλασσα, και περα ακόμα από αυτήν. Μέχρι την Ζάκυνθο και τον πανέμορφο Αίνο, το καταπράσινο βουνό της Κεφαλλονιάς, κι όχι μόνο. 

 Για να πας στον λόφο του Άη Λια υπάρχουν δύο διαδρομές. Η πρώτη διαδρομή η οποία είναι η πιο κοντινή έχει όμως μερικά ανηφορικά κομμάτια. Περνά όμως ακριβώς μπροστά από τον τεράστιο βράχο του ψηλολιθαριού και συνεχίζει προς τα επάνω όπου βρίσκεται το μικρό ναΐδριο. 

 Η δεύτερη διαδρομή περνά στην άκρη του οικισμού στην δεξαμενή και δεν έχει μεγάλα ανηφορικά κομμάτια. Ο δρόμος αυτός είναι πολύ περιποιημένος κι ομαλός. Όμως η απόσταση έως το λόφο του Άη Λια είναι σαφώς μεγαλύτερη. Το καλύτερο είναι πάντως να ανέβεις από την δεύτερη διαδρομή και στο γυρισμό σου να κατέβεις από την πρώτη. 

 Η γύρω περιοχή, καθώς κι ο λόφος του Άη Λια πριν μερικά χρόνια ήταν γεμάτος από θεόρατα υπεραιωνόβια πεύκα που πρόσφεραν οξυγόνο κι έδιναν ομορφιά και ζωή στο χωριό. Δυστυχώς τώρα πια δεν υπάρχουν πλέον. Καταστράφηκαν εξολοκλήρου στις δύο μεγάλες πυρκαγιές του 1998 πρώτα και του 2007 ύστερα. 

Το ταπεινό καμπαναριό 

 Ακόμα όμως κι εάν καταστράφηκαν τα πεύκα από τον Άη Λια, ακόμα κι εάν χάθηκε μεγάλο μέρος της ομορφιας του το

ηλιοβασίλεμα από εκεί συνεχίζει να είναι εντυπωσιακό, μαγικό, ανεπανάληπτο.

  Ο ουρανός και η θάλασσα βάφονται στο κατακόκκινο χρώμα του πάθους, καθώς ο ήλιος αρχίζει το ερωτικό του παιχνίδι μαζί της. Σε ένα αέναο ταξίδι, εκατομμυρίων χρόνων τώρα!