Οι Νεραϊδοσπηλιές της Αγίας Άννας

Αγαπητέ μου αναγνώστη μετά από πολύ καιρό να με πάλι εδώ για να σε ταξιδέψω σε μια μαγική γωνία αυτού του τόπου. Του τόπου μας!

 Για σήμερα το μαγικό αυτό ταξίδι θα είναι σε ένα ξεχασμένο μέρος όπου το συνόδευε και το συνοδεύει ακόμα ένας μύθος, ο μύθος των Νεράιδων!!

 Η Αγία Άννα, είναι ένα όμορφο μικρό χωριό στα ενδότερα του Νομού Ηλείας. Όσες φορές και να το επισκεφθούμε δεν σταματά να μας εκπλήσσει με την γαλήνη και την απέραντη φυσική ομορφιά του.

  Όμως μην σπαταλάμε άλλο το  χρόνο μας εξάλλου όπως λένε πολλοί, ο χρόνος είναι χρήμα.

  Στον μικρό οικισμό της Αγίας Αννας είναι πολύ εύκολο να φτάσει κάποιος ειδικά εάν πληκτρολογήσει το όνομά του χωριού σε κάποια συσκευή GPS.

  Αυτό όμως που κανένα σύστημα πλοήγησης και κανένας χάρτης δεν θα βγάλει είναι οι Νεραϊδοσπηλιές της Αγίας Άννας!!

  Λίγα μέτρα έξω από το χωριουδάκι αυτό και στα ανατολικά, μέσα στην γαλήνη και την μαγεία της φύσης, πολύ κοντά σε ένα καθάριο ρυάκι όπου τα νερά του ρέουν άφθονα για εκατοντάδες χρόνια τώρα βρίσκονται οι Νεραϊδοσπηλιές, η τα "Νεραϊδόσπηλα" κατά τους ντόπιους.

  

   Ένα μικρό στρατί κάνει την εμφάνισή του  καθώς απομακρυνόμαστε από τον χαλικόδρομο. Η απόσταση από το χωριό δεν είναι μεγάλη, δέκα λεπτά με τα πόδια κι έφτασες! 

 Τι να πρωτοπεί κάνεις γι ' αυτό το μέρος! 

Πρίν μερικά λησμονημένα έτη στον τόπο εκεί βρίσκονταν εκατοντάδες περιβόλια και κήποι. Κήποι όχι κρεμαστοί σαν της Βαβυλώνας, αλλά απλοϊκοί και γόνιμοι όπου προσέφεραν στου κατοίκους της Αγίας Άννας τα πρός το ζήν. 

  Γύρω γύρω κάθε λογής δέντρα, καρυδιές, συκιές, κυπαρίσσια, ελιές, μερικά στοιχειωμένα πλατάνια και εκατομμύρια πεύκα συνέθεταν ένα φοβερό σκηνικό! 

H τεράστια σπηλιά απλώνεται μπροστά μας ή οποία χωρίζεται σε δύο τμήματα. Νερά κατρακυλούν ακατάπαυστα σε όλη την περιοχή καθώς κι από τους βράχους της σπηλιάς. Σε μερικά σημεία στο εσωτερικό της οι σταγόνες κάνουν "βουτιά στο κενό" από ύψος μεγαλύτερο των εφτά  οχτώ μέτρων.

  Ένας τεράστιος κισσός έχει ρίξει τα πλοκάμια του σαν ένα τερατώδες χταπόδι προσπαθώντας να σκαρφαλώσει επάνω στους βράχους και να φτάσει στην κορυφή!  Να βγεί στο φως!! 

    Θεόρατα πουρνάρια φύονται πάνω ακριβώς από το σπήλαιο, προσφέροντας απλόχερα την σκιά τους ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες σε όποιον βρεθεί σε αυτό το θαυμαστό μέρος. 

 Το μικρό ρυάκι που κυλά εκατοντάδες χρόνια δίπλα ακριβώς από το σπήλαιο, δίνει μια νότα δροσιάς κι αισιοδοξίας στο ταλαιπωρημένο τοπίο από τις καταστροφικες πυρκαγιές του μακάβριου έτους 2007.

 Καθώς ολοκληρώνεις την περιήγησή σου στα Νεραϊδόσπηλα έχεις την εντύπωση ότι μαγικά πλάσματα έχουν την κατοικία τους στις τεράστιες τρύπες που βρίσκονται στην οροφή του σπηλαίου, εμείς μετρήσαμε γύρω στις δέκα μεγάλες, ενω υπήρχαν κι αρκετές πιο μικρές. 

 

  Οι κάτοικοι της Αγίας Άννας πίστευαν ότι εκεί βρισκόταν οι αποικία πλασμάτων μαγικών που σου "έπερναν" την μιλιά εαν τα θωρούσες! 

Πολλές φορές απέφευγαν να βρίσκονται εκεί στις ώρες του ντάλα μεσημεριού, η μετά το σουρούπωμα

 Στα πιο "παλιά" χρόνια οι κάτοικοι   έσπευδαν με τις στάμνες τους να φέρουν νερό στο χωριό από τις πηγές που υπήρχαν στην αριστερή πλευρά του σπηλαίου!

 Το νερό καθώς έβγαινε από κάτω ορμώμενο προς τα επάνω και καθώς έσταζε από ψηλά χτυπώντας στο έδαφος με δύναμη δημιουργούσε μια μικρή λίμνη ενώ βοηθούμενο και απ' το κοίλο σπήλαιο με την αντιλαλιά δυνάμωνε αρκετά κι έκανε έναν παράξενο τραγουδιστό ήχο.  Οι τότε κάτοικοι του οικισμού κι όσοι τύχαινε να ακούσουν τον ήχο αυτό πίστευαν ότι μαγικά πλάσματα, νύμφες και νεράιδες τον δημιουργούν.

Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι στα μαύρα και δύσκολα χρόνια της Κατοχής 1941- 1945 όταν τα Γερμανικά στρατεύματα του Γ Ράιχ έκαναν την εμφάνιση τους και στο χωριό οι εναπομείναντες κάτοικοι της Αγίας Άννας βρήκαν καταφύγιο στην συγκεκριμένη σπηλιά. 

 Δυστυχώς στα χρόνια ετούτα οι κήποι ξεράθηκαν, τα περιβόλια ρήμαξαν, το νερό στέρεψε, τα δέντρα σάπισαν κι οι νεράιδες χάθηκαν για πάντα. Οπως χάθηκαν  παντοτινά τόσα άλλα ωραία μέρη στο χωριό, η Παλιόβρυση, το Γεφύρι στου Μπελιμπασιάκου, η Σκάλα κι αρκετά ακόμη!